"Güreşçi mi olacaksın? Siktir git o zaman bu evden ! Bize okuyacak çocuk lazım, serseri değil!"
"Jason, çok üzgünüm... Ayrılmamız gerekiyor. Seni çok seviyorum ama, doğrusu bu."
"Bizim garajda yatabilirsin. En fazla yapabileceğim bu kanka."
"Bakalım cidden içinde var mı o yetenek?"
"Yerleri iyi silmemişsin, Jason. Git ve sosisli sat seyircilere."
"Tamam lanet olası, sana bir şans veriyorum. Tek bir şans. Başaramazsan senin götüne tekmeyi basarım."
"Bayanlar ve baylar, harika işler izliyoruz!"
"Yeni PPWE Champion Robertson IV!"
"WWE, büyük Indy superstarı Jason Robertson ile sözleşme imzaladı."
"İşte Jason Robertson, yeni ve en genç Intercontinental Champion!"
"Sen büyük bir adam olacaksın, Jason. Vince hakkında olumlu. Önün çok açık. Belki sana Undertaker'ın 26-0 serisini bitirmene imkan da verirler, bilmiyorum. Bakacağız."
ROYAL RUMBLE 2019
"Bakalım numara 27 kim olacak?"
5...
4...
3...
2...
1...
Michael Cole heyecanlı bir tavırla ayağa kalktı.
"İşte numara 29, Jason Robertson !"
JBL şapkasını çıkartıp masaya koydu ve açılmakta olan saçlarının döküldüğü yeri kaşıdı. İçinde belli ki söyleyecek bir şey vardı, söylemedi ve sessiz kaldı. Robertson girişten çıktığında kameralar ona çevrildi ve büyük bir cheer dalgası ortamı kapladı. Robertson 1.70 boylarında, zümrüt yeşili renkli gözleri, daima dağınık saçları ve Mark Wahlberg tarzı vücudu ile girişte durup etrafına bakındıktan sonra ringe koşmaya başladı. Koşarken de geçmişi kulağında yankılanıyordu. Evden atılışı, Eileen'dan ayrılması, en yakın dostu Castle'ın evinde kalması ve ayak işlerinde çalışa çalışa sonunda bir federasyonda şans bulup en tepeye yükselmesi... Ringe girdiğinde bunlar yerini aklında yapması gerekenlere kaldı. Tam karşısında duran Finn Balor ve Kevin Owens ile bakıştı. İşte oradaydı. WrestleMania'ya gidecekti. Owens ve Balor bırakmaya niyetli değildi tabii. Balor bir değişik bakıyordu, Jason yakın arkadaşıydı ve şimdiye kadar karşı karşıya hiç gelmemişlerdi. Ring kenarında, ring kıyafetiyle oturan WWE Champion Seth Rollins dik dik bakıyordu ringe. Birkaç dakika önce Dean Ambrose ile yoğun bir savaş vermişti. Ama gözünde başka bir bakış vardı; ringdeki herkesi tartarcasına süzüyordu.
Ve işte başlamıştı. Lockup geldi Balor ve Robertson'dan, bir Snapmare ve Owens'tan yenilen bir Big Boot. Yere düşse de çabuk toparlandı ve bir Flying Clothesline geldi. Sonra ringde duran diğer isimlere çevirdi gözlerini. İplerde cebelleşen Big E çok kolay bir hedef gibi geldi ve ayağından tuttuğu gibi kaldırarak ringin dışına Big E'nin atmaya çalıştığı Konnor ile birlikte yolladı.
5...
4...
3...
2...
1...
Jason yüzündeki teri silerken girişe baktı ve bakar bakmaz gözlerine inanamadı.
"Nicholas?"
Nicholas Castle. Jason'u evine kalmaya davet eden en yakın arkadaşı. Girişte göründüğünde boyu en az 2 metre, sanki Mr. Olympia'dan çıkmış gibi kaslı bir vücut ve karanlık siyah gözleri ile etrafına değil, ringe bakarak yürüdü. Ama o Jason'un tanıdığı Nicholas olmak yerine çok daha farklı bir insan olmuştu.
Biraz sonra da anlayacaktı.
Ringe girdiğinde Jason'a bir bakış attı ve gülümsedi. Bu gülümseme sıcaklıktan çok uzak ve neredeyse açık bir düşmanlık gösteren bir gülümsemeydi. Castle iki eliyle de Balor ve Owens'ı tuttu ve ikisini de dışarıya fırlattı. Sonra da Jason ile bakıştılar.
"Castle, ne arıyorsun burada?"
"WWE senle beraber beni de aldı, hatırlamıyor musun?"
"Buna sevindim. Ama benim kazanacağımı biliyorsun, senaryo öyle."
Sinsi bir şekilde güldü Castle.
"Artık değil."
İki eliyle Jason'un boğazına sarılıp sıkmaya başladı. Bir süre nefessiz kalan Jason'u tuttu ve havaya kaldırdı, sonra da ringin dışına, betonun üzerine attı. Jason çok sert bir şekilde boynunun üzerine düştü ve aynı anda bir çatırt sesi yankılandı.
Her şey karardı.
...
Gözlerimi her açmaya çalıştığımda farklı bir şey görüyordum. İçine düştüğüm boşluktan ve acıdan bir süre kurtulduğumda önce sedyeyle taşındığımı gördüm. Sonra da bir hastane girişinde. Parmağımı bile kaldırmaya çalıştığımda inanılması tarifsiz bir acı hissediyordum. Bir ara boşlukta Balor'u, Bayley'i ve Triple H'i gördüğümü sandım. En sonunda yüzüme bir maske geldi, ve derin bir nefes alma dürtüsüyle nefesi aldıktan sonra, boşluk sonunda beni komple içine çekti.
"Siz kimsiniz, hanımefendi?"
"Kız arkadaşıyım. Başka kimsesi yok."
Eileen?
"Durumu ne?"
"Gözlerini açmadan bir şey bilemeyiz. Sakat kalmış olabilir, yürüyebilir de. Ama tek bir şey kesin, daha asla güreşemez."
Ölmeyi o an o kadar çok istedim ki.
The Charismatic Enigma Süper Moderatör
Mesaj Sayısı : 4851 REP Puanı : 28 Kayıt tarihi : 24/01/16 Yaş : 24 Nerden : Antalya
Güzel olmuş, ben bir şekilde mucizevi bir tedavi bulunup iyileşeceğini düşünüyorum. Ondan sonra da return yapıcak ve alayına isyan, topuna tekme tokat giricek, takipteyim.
Ace of Diamonds Emekli
Mesaj Sayısı : 3658 REP Puanı : 53 Kayıt tarihi : 09/08/12
Konu: Cehennemin Dibine -1- 
