Midas'ın Kulakları

kendimi daha iyi hissettiğim son zamanı hatırlamıyorum...belki şirkete kepenkleri vururkendi...belki de başka bir zaman. avcılar böyledir işte: kaçarsan kovalarlar, saklanırsan bulurlar. kovalamadım...ama buldum. 

benim bir planım vardı ve dediğim gibi de tehlikeye sokmadım. bu böyle devam edemezdi, o yüzden geri döndüm ve izin vermedim. bu plan bitince neler yapacağımı ise...dürüst olayım, bilmiyorum. sizi sefil hayatlarınızla yeniden baş başa bırakacağım zaten göklerden gelen bir emir. fakat prince devitt? usta işi planındaki son aşamayı tamamladığı zaman nereye gidecek? belki evine, belki geldiği cehenneme, belki japonya'ya...kim bilir? insanlar hiç bir zaman hikaye bittikten sonra dönüp ne olduğunu önemsemedi. pwe kapandıktan sonra o kadar kişiye ne olduğunu kimse önemsemiş miydi? pwe yeniden açılana kadar dean ambrose gibi, sami callihan gibi adamların nerede olduğu kimin umrundaydı? bazıları aile babası oldu, bazıları kariyer değişikliği yaptı ve sizin hepinizin bunlardan haberi ancak pwe açıldığında haberiniz oldu.

biliyor musunuz? katlanmaya çalıştım. içimde bu nefret varken dışarı vurmadan yaşamaya çok çalıştım. fakat tek bir dakika bile dayanamazdım artık. bu halde tek bir gün bile geçmezdi. hayatımda gördüğüm bütün neşe onun öldüğü zaman tükenmişti. belki de istediğim tek şey buydu: hayatımda onun gibi bir insan olması. ama o artık yok ve ben ruhumun sonsuza kadar lanetlendiğini hissediyorum, insanlardan ölesiye nefret etmeye ve hatta nefretten ve öfkeden başka hiç bir şey hissetmemeye.

bana onun gittiğini söylediklerinde hayal gördüğümü sanıyordum, bunun sadece bir rüya olduğunu. ama sonra fark ettim ki sapına kadar uyanıkmışım, bu bir halisünasyon değilmiş fakat ben yine de yanıldıklarını düşündüm. kalacağına dair yemin etmesine rağmen nasıl böyle bir şekilde gidebilirdi ki?

bu mutlu sonu olmayan bir film gibi. trajedinin en karanlık versiyonu. tek bir ışık hüzmesi bile olmayan türünden. grinin tonlarının bile esamesinin okunmadığı siyah-beyaz bir film. bütün sahneler yavaş yavaş kararıyor ve artık rol bile yapamaz hale geliyorum. bu peri masalının mutlu bir sonu yok ve kesinlikle hiç bir kahraman gelip beni bu büyüden uyandırmayacak.

...belki de plan bu değildi. belki de sadece doğru olanı yapmaya çalışıyordu, tıpkı herkes gibi. fakat ben doğrularla çok vakit kaybettim, ömrümü ise yanlışları yaparak kazandım. bu çılgınlığın içinde bu savaşı kazanacak tek kişi benim, bu da ondan başkasının suçu değil.

güller gibi kırmızı ve rüyalarıma giriyor.

iyice yaklaşıyor.

boş bıraktığı yerleri sadece negatif duygular dolduruyor.

ve yavaş yavaş fark ediyorum. önceleri beni kör eden bu nefret aslında gözlerimi açıyor. artık onu değil, sadece seni görüyorum. senden nefret ediyorum. sevdiklerinden de nefret ediyorum. sizi ayırmak için elimden geleni yapacağım. trajedileri artık ben yazacağım. bu siyahtan başka bir renk olmayan bir noir filmi. içinize öküz oturtan, modunuzu bir daha düzeltmemek üzere düşüren bir olay. sizi sonsuza kadar değiştirecek. seni ise direk yok edecek.

yavaş yavaş fark ediyorum.

güller gibi kırmızı olan şey senin kanındı.